Het instellen van rode contouren was destijds een begrijpelijke reactie op het ongebreideld uitbouwen van woonkernen. Om aan de woonbehoefte te voldoen en tevens de rode contouren te respecteren is eindeloos ingebreid waarbij stukje bij beetje de nog beschikbare groene plekken binnen de rode contouren zijn gesneuveld. Er komt steeds meer beton en steen binnen de rode contouren. Gelaagd bouwen beperkt zich binnenkort niet meer tot een enkele plek maar wordt algemeen gebruik om maar te voorkomen dat we buiten de rode contouren komen.

Met de rode contouren echter is ook de basis gelegd voor een ontwikkeling die niemand, zeker zij die de natuur een warm hart toedragen, wilde bewerkstelligen. Ten diepste zijn met de rode contouren mens en natuur tegenover elkaar gezet. De mens mag niet in of aan de natuur komen maar het effect is dat ook de natuur niet meer in de stedelijke omgeving komt. De verstedelijking is een massieve grijze betonnen wal geworden tussen natuur aan beide kanten van het beton en steen. De verstedelijking zorgt voor een ondoordringbare scheiding tussen natuurgebieden. De rode contouren werken inmiddels averechts op wat men ermee wilde bereiken. Naar de toekomst toe bieden rode contouren geen uitkomst.

De oplossing is gelegen in een goede samenwerking tussen mens en natuur. We moeten de natuur niet zo totaal verdringen uit onze woonomgeving. Wij mensen moeten de natuur weer uitnodigen in onze omgeving zodat de natuur ons kan toelaten in haar omgeving. Op de langere termijn zullen we weer moeten samenleven, mens en natuur. Daarvoor kunnen groene contouren binnen het rood zorgen. De gebieden binnen deze groene contouren worden aangewezen om stapsgewijs en op termijn volledig terug te geven aan de natuur. Op deze manier ontstaan er plekken van verbinding tussen de natuur aan beide kanten van de stad. Deze 'geperforeerde bebouwing' zorgt voor doorstroming van flora en fauna van de ene naar de andere kant van de stad. Aan de andere kant wordt het dan mogelijk om stukjes buiten de rode contouren in gebruik te nemen voor bebouwing zonder de natuur daarmee in haar bestaan aan te tasten.

Deze ontwikkeling is goed voor natuur én mensen. Deze 'geperforeerde bebouwing' zorgt voor overbrugging van het ene natuurgebied naar het andere. En mensen die in het hart van een verstedelijkt gebied wonen krijgen natuur weer dichterbij. Op deze manier is het niet mens en stad tegenover de natuur maar mens en stad samen met de natuur. En laten we eerlijk zijn, mensen hebben behoefte aan natuur. Meer rust, meer ontspanning, meer genieten, minder stress, meer levensplezier, meer welzijn, meer gezondheid. Maar hiervoor is nodig dat een gemeente verder vooruit durft te kijken dan een periode van vier jaar. Nu groene contouren vastleggen kan naar de toekomst toe zorgen voor grotere groeimogelijkheden voor zowel mens als natuur.